Adada Rum halkı, diğer yaşadığı yerlerde olduğu gibi Yunanistan’a göç etmiş ve zamanla azalmıştır. İstanbul’da yaşayan, yaz mevsimini Burgazada’da geçiren, çocukluğunu ve gençliğini Burgazada’da yaşayan öğretmen Bercuhi Berberyan Tatiana’nın yazmış olduğu “Burgazada Sevgilim” kitabında, adanın geçmişten günümüze nasıl bir değişime uğradığını anlatırken bakın Burgazada’dan nasıl bahsediyor: 
“Bir gün doğup büyüdüğüm topraklardan ayrılmak zorunda kalsaydım, vatan diye en çok yüreğim sızlayarak özleyeceğim yer Burgazada olurdu. Benim için Burgaz vatandır. Ben daha küçücük bir çocukken, ailece aşık olduk ona. Önce babam, sonra her birimiz tek tek kendimizce… Ve hiç bitmedi bu aşk…”.
“Taşını toprağını, kumunu çakılını, ağacını çalısını, börtüsünü böceğini sevdim onun. Ki hiç zor değil… Bir tek gün kalmak yeter…”.
“Ben büyüdükçe, onun da değişmesini izledim. Burgaz, eski Burgaz değil artık. Değişen dünyaya ayak uyduruyor. Hâlâ onu her gören sevdalanıyor ama… Ah siz onu eskiden görmeliydiniz. Havasını solumalıydınız. Bir şey vardı onda, insanı sarıp sarmalayan, huzur veren ve de eşitleyen.”
Kaynak: “Sait Faik Abasıyanık’ın Burgazada’sı” ozgurvemesut.wordpress.com
Zülfü Livaneli “Son Ada” kitabında anlattığı gibi mütevazi, dingin ve mistik bir hava soluyoruz. Adanın üstüne çöken hafif sisi mi anlatsam, yoksa deniz dalga seslerine karışan martı seslerini mi, yoksa gezmeye başladığınızda miskin miskin yol ortalarında uyuklayan kedilerden mi bahsetsem yoksa her dalışında nereden çıkacağını merakla beklediğiniz kara bataklardan mı? Hele yol boyunca kokusunun nereden geldiğini kestiremediğiniz, sıradan bir ot sandığınız, tekrar tekrar kokladığımız yabani kerevizlerden mi?
Ada, gözünüzde harika bir kartpostal manzarası yaratacak kadar her türlü emareyi barındırır.
Sait Faik Abasıyanık’ın bir şiiri ile bitirelim.
O ve Ben
Sana koşuyorum bir vapurun içinden
Ölmemek, delirmemek için.
Yaşamak; bütün adetlerden uzak
Yaşamak.
Hayır değil, değil sıcak
Dudaklarının hatırası
Değil saçlarının kokusu
Hiçbiri değil.
Dünyada büyük fırtınanın koptuğu böyle günlerde
Ben onsuz edemem.
Eli elimin içinde olmalı.
Gözlerine bakmalıyım
Sesini işitmeliyim
Beraber yemek yemeliyiz
Ara sıra gülmeliyiz.
Yapamam, onsuz edemem
Bana su, bana ekmek, bana zehir
Bana tad, bana uyku
Gibi gelen çirkin kızım
Sensiz edemem.
Kaynak: Vikipedia; http://tr.wikipedia.org/wiki/Ana_Sayfa
