Sana bunu yazıyor olmak bile ne kadar garip geliyor. Çünkü biz, senin gidebileceğine hiç inanmadık.  Sen hep dimdik duran, hep çalışan, yılmayan, mücadele eden insandın. Sanki seni hiçbir şey yıkamazdı. Hepimizin yorgun olduğu yerde sen hâlâ ayaktaydın. En karanlık anlarda bile içimizi aydınlatan bir ışığın vardı senin. Öyle bir ışık ki… şimdi yokluğu gözlerimizi kamaştıracak kadar acıtıyor. Ben hâlâ sabahları uyanırken, her şeyin normal olduğu…

Devamını oku

Vapurda karşılaştım onunla… Akşam saatleriydi, ada dönüşüydü ve  yolculuk başlamıştı. Pencereden sabit dışarı bakıyordu. Omzunda bir çantası ve diğer elinde sımsıkı tuttuğu bir valizi… Ayaktaydı. Yüzünde yılların sertliği ama aynı zamanda sabrın izi.  Çok şey yaşamış birinin bakışlarıydı o; içinde fırtına olan ama dışı sessiz duranlardan… Çekinerek yaklaştım. “Teyze boş yer var, istersen otur,” dedim. Gözlerini çevirdi bana. O an yüzü yumuşadı. İnce bir tebessümle…

Devamını oku

Marmaris’in ara sokaklarında bir köfteciye giriyorsunuz. İçeride sizi karşılayan güler yüzlü bir adam… Elinde çay bardağı, parmaklarının arasında sigarası, gözlerinde yaşanmışlığın sıcaklığı. Tanışın; Atalay Bey. Emekli bir matematik öğretmeni. Bugünlerde köfteci dükkanında kasada oturuyor, garsonluk yapıyor. Ama bu sadece görünen yüzü… Atalay Bey’in meslek hayatı Türkiye’nin doğusunda başlıyor. Zor şartlarda ama büyük bir tutkuyla eğitim vermiş. “O zamanlar zor ama öğretmenlik başkaydı,” diyor. 10 yıl…

Devamını oku

Yılların biriktirdiği dostluklar, tıraşı bahane ederek tıpkı eski günlerde olduğu gibi bu berber dükkânda buluşmaya devam ediyor. Berber koltuğunda dakikalar, hatta saatler süren sohbetler, mahalle kültürünü ayakta tutan en temel yapı taşlarından bir tanesi. Berberin aynası sıradan bir ayna değildir, simalara, yüzelere, gülümsemelere, hüzünlere de tanıklık etmiştir.  İşte bu yüzden mahalle berberi, sıradan biri değildir. O, mahallenin hafızasıdır. Berberler sabah dükkanının kepengini kaldırırken aslında 0…

Devamını oku

Ayaklarımın altındaki kum, hafif esen rüzgârın dokunuşuyla ve gel-git halindeki deniz ile hareket ediyor. Dalgalar kıyıya yavaşça sokulup çekilirken, deniz kendi içinde bir nefes alıyor gibi. Gökyüzüyle iç içe geçmiş maviliğin içinde kayboluyorum. Sınırlar silinmiş; sanki zaman durmuş, dünya daha yavaş dönüyor. Kıyıda bir baba ve çocuğu var. Baba, ellerini arkasına bağlamış, gözlerini ufka dikmiş. Derin bir düşüncenin içinde gibi. Belki hayatın ağırlığını taşıyor, belki…

Devamını oku