İstanbul’un o bildik telaşı, kalabalıklar Sirkeci’den Eminönü’ne doğru insan seli yaratırcasına hareket ediyordu. Her zamanki gibi herkesin bir acelesi, bir yerlere yetişme telaşı vardı. Kalabalığın içindeydim fakat benim bir telaşım yoktu, belki insan selini, belki trafiği düşünüyordum ta ki yaya geçidinin kenarında yere çömelmiş o adamı görene kadar. Elinde sigarası, bakışları sanki tüm bu koşuşturmaların ötesindeydi. Adam yere çömelmiş, omuzları düşmüş, bakışları uzaklara dalmış vaziyette…
Durağan Bir An
