Şiir yolu… Kıyısında bir balıkçı… Oltasına yalnızlığa, kavgaya, hüzne dair ne varsa yüklemiş, bir tek aşk şiirleri eksik. Şair edasıyla bekliyor, her dalga bir dize, her dokunuş yeni bir mısra. Her defasında sil baştan, yeniden…
Şiir yüklü hafif rüzgar saçlarını okşuyor. Denizin tuzu dudaklarında. Ufukta kaybolan bir gemi, yüreğinde yeni bir iklim, sonbahar. Belki de beklediği balık değil, yeni bir başlangıç, yeni bir umut…
Oltasında bir balık, yüreğinde bir şiir. Her balık bir şiir demek…
Şair diyor ki, “Bu karede bir tek aşk şiiri eksik.” Neden mi? Çünkü aşk, ne misina kadar küçük ne de oltanın kendisi kadar büyük. Aşk, bir dizeye, bir mısraya sığmaz. Aşk, deniz gibidir. Bu yüzden her dalga bir dize, her köpük yeni bir mısra…