Bir sokak düşünün, hem de derinliğince deniz, alabildiğince gökyüzü olsun, “ hasretinden prangalar eskitsin” hücrelerine şiir hapsolsun, bir omuzunda şair ceketli çocuk diğer omuzunda ise ilhamlar olsun. Hayal et her köşesinde şairler olsun, Avanos Şairler Sokağı olsun…
Bir sokak düşünün, şiirler okuyarak arşınladığın, hiç ayrılmak istemediğin,
Bir sokak düşünün, buram buram şiir kokan, edebiyat kokan, mısra ve dize kokan,
Bir sokak düşünün…
Kapadokya’nın o masalsı coğrafyasında, Kızılırmak’ın yarenlik ettiği Avanos’un tam kalbinde bir sokak bu.
Adımınızı attığınız ilk anda, şehrin gürültüsü yerini uhrevi bir sessizliğe bırakıyor. Sadece rüzgârın fısıltısı ve içinizden okuduğunuz dizelerin yankısı kalıyor geriye. Duvarlarda, o bildik, o tanıdık yüzler karşılıyor sizi. Nazım Hikmet’in memleket hasreti, Can Yücel’in dobra sözleri, Orhan Veli’nin yaşama sevinci ve niceleri… Sanki hepsi bu sokakta sözleşmiş gibi, sanki hepsi “bir ıslıkta uzayan, dönen” o şarkıyı söylemek için burada toplanmış.
Her adımda şairinlerin dünyasına misafir oluyorsunuz. O an, mısranın ağırlığı ve şairin kalbiyle kurduğunuz o sessiz bağ ile baş başa kalıyorsunuz. Avanos’un o kendine has mimarisi, sarı taş evleri, bu şiirsel yolculuğa en güzel dekoru oluşturuyor.
Burası, alelade bir gezi rotası değil. Burası, ruhu yorgun olanların dinlendiği, kelimelere sığınanların evi. “Şair ceketli çocuk”ların ve yüreğinde hep bir dize taşıyanların buluşma noktası.
Bir sokak düşünün demiştik ya… O sokağı sadece düşünmeyin, gidin ve o havayı soluyun. Bırakın sokak, bir şiir gibi aksın içinize. Belki de ayrılırken, cebinizde kendi yazdığınız bir mısrayla dönersiniz kim bilir? Çünkü Avanos Şairler Sokağı, şiiri yaşayan herkesin de sokağıdır.
Sokaktan ayrılırken, rüzgâr kulağınıza Ahmed Arif’in şu ölümsüz sözlerini fısıldar:
Terketmedi sevdan beni, Aç kaldım, susuz kaldım, Hayın, karanlıktı gece, Can garip, can suskun, Can paramparça… Ve ellerim, kelepçede, Tütünsüz, uykusuz kaldım, Terketmedi sevdan beni…
Ya da Özdemir Asaf’ın dediği gibi, hikayenizde bir iz kalır:
‘Kimi gittikçe kalır, Kimi kaldıkça gider. Kimi bekler, Kimi saklar, Kimi de hatırlar…’